Crudi tarta de chocolate

Aló vai xa San Valentín 2016. Cando chega esta data sempre escoito a mesma pregunta: Vós sodes de celebrar San Valentín ou non? (entendendo que celebrar é igual a regalar).

A verdade é que me fascina como as grandes empresas nos seguen poñendo guías para indicarnos que camiño debemos seguir: ou vivimos a tope a festividade ou estamos radicalmente en contra.

E digo eu… Dende cando celebrar é igual a regalar exclusivamente?

Porqué non aproveitar o inevitable para darlle unha volta?

Na nosa casa hai xa anos que decidimos non mercar agasallos en Nadal. San Valentín é outra das celebracións que vai no pack “anti-agasallos”. Moita xente coa que falo sorpréndese cando lle digo que non nos agasallamos e queda aí a cousa. Non preguntan máis. Se o fixesen podería contarlles o que hoxe quero compartir aquí: que celebrar non é igual a agasallar.

En Reis o que facemos é elaborar o roscón xuntos na casa e creamos novas tradicións como dar un paseo todos xuntos polo monte. Pasamos un bo anaco, compartimos e botamos unhas risas… Como é que se nos está esquecendo que compartir tempo en troques de cousas materiais é moi gratificante?

Por San Valentín o que facemos é preparar para o almorzo algún doce especial poñéndolle algún detalle tontorrón ;). Usamos ou reutilizamos cousas que xa temos, como as servilletas vermellas da cea de Nadal ou os globos con corazón que mercamos para ir á carreira de San Silvestre; pintamos corazóns nas pizarras da casa, dedicámonos palabras que saen do corazón e preparamos algún zume rico. Arranxamos un pouco máis a mesa para o almorzo, poñemos algo de música como o “Love me tender” de Norah Jones e prendemos unha vela (especialmente hoxe que había treboada e o ceo estaba moi cuberto).

Cero gasto (o gasto dos ingredientes non é tal porque… algo habería que almorzar de todos xeitos, non?).

Aproveitamos o que a sociedade nos marca para ter un motivo máis para celebrar a sorte de ter alguén co que compartir andadura nesta vida, pero non o facemos ao estilo do que as grandes marcas nos queren impor. Facemos nosa a oportunidade de poñer un pouco de conciencia plena á voráxine do día a día, sentíndonos presentes, baixando o ritmo e sende a nosa versión máis auténtica.

Di o slogan que “un diamante é para sempre”. Eu máis ben diría que “unha vivencia si que é para sempre e ao diamante que lle dean polo saco” .

Cóntovos todo isto porque o caso da miña familia non é especial. Cambiar o chip e deixar de xirar ao compás do consumo polo consumo está ao alcance de calquera. Non somos grandes reposteiros e temos bastante pouco gusto para as cousas decorativas. Calquera dos que estades lendo este post podedes facer o mesmo; non, de feito estou segura de que o podedes facer moito mellor.

Así que para o próximo ano, lembrade que non só hai dúas opcións para San Valentín: mercar ou pasar, senón que existe unha terceira: compartir e volverse namorar.

E feita a explicación, aquí vos deixo a receita que fixen para a nosa celebración caseira. Nin que dicir teño que estaba absolutamente deliciosa.

Crudi tarta de chocolate

[box type=”tick” icon=”none”]

• Esta receita usa o recheo que fai Lala Kitchen pero cunha base diferente que argallei despois de mesturar ideas de receitas diferentes. A min persoalmente gústame máis polo cruxinte que queda. Técnicamente se vai ao forno a base non sería unha tarta cruda se nos poñemos puntillosos :).
• Sen variar nada a receita, tamén se poden engadir anacos de froitas no recheo coma por exemplo moras ou framboesas. So hai que engadirlla no momento de verquer a masa sobre a base.
• Pódese conxelar. Sen conxelar consérvase 4 días na neveira.
• Eu púxenlle por riba framboesas liofilizadas en plan detalle “romanticón” :).
• [/box]

[box type=”info”]Receita orixinal da que tomei a idea: Lala Kitchen[/box]